Harri van Hooren exposeert vanaf 1 juni 2011 de serie Squares bij ITOPA, Eikerstraat 35 Maaseik, België
Werk in stock bij Galerie Tracé, Alexander Battalaan 31 Maastricht
Exposities
Kerkje van Persingen Nijmegen 1992
Galerie Argument Tilburg 1993
Gemeentehuis Susteren 1993
Het Magazijn Hasselt (B) 1993
Alfa Hotel Genk (B) 1993
Aankoop Bonnefantenmuseum Maastricht 1994
Alfa Hotel Genk (B) 1994
Galerie Trace Maastricht 1995
Galerie Ultime Atome Gent (B) 1996
TNO Galeries Delft 1996
Galerie Johanna Hofft Maastricht 1996
Aankoop TNO Collectie Apeldoorn 1997
Galerie Trace Maastricht 1998
Galerie Argument (groeptentoonstelling) Tilburg 1998
Art-Fair Onderbanken 1999
Rabobank Schinveld 2000
Probaat Tilburg 2000
L1 TV Maastricht 2001
Week in Week uit Maastricht 2002
Publicatie Accu (Actuele Kunst Nederland) 2002
Textielfabriek Havep Goirle 2003
Artefonie Maastricht 2004
Kunsthal 'Wijze Grijze' Maastricht 2006
Villa Nino Curaçao 2010
Zenpaintings aan de muur bij Lagarde & You loopbaanontwikkeling, Heerlen.
Expositie van de serie Squares bij ITOPA, Eikerstraat 35 Maaseik, België
Openingsspeech van Carin Wevers voor de Vernissage, Kunsthal 'Wijze Grijze', Maastricht 2006
Dames en Heren,
Van filosofen wordt beweerd dat ze zich overal tegenaan bemoeien en altijd wel wat te vertellen hebben. Toch stond ik even met mijn mond vol tanden toen mij gevraagd werd om bij deze feestelijke gelegenheid het woord tot u te richten.
Een filosoof heeft niet per sé verstand van kunst, maar kan wel vragen stellen bij alles wat hij waarneemt of ervaart.
Filosofie wordt immers ook omschreven als de kunst van het vragen stellen.
Voorbij de entree en in de gangen van dit gebouw hangen een tiental kunstwerken.
Wat vertellen die werken ons?
En wat zou de kunstenaar ons middels zijn werk willen overbrengen?
Wat op de eerst plaats opvalt aan het werk van Harri van Hooren is dat het abstract is. 'Abstract', we gebruiken het begrip zo vaak, en veel moderne kunst is abstract te noemen, maar wat betekent het eigenlijk?
Volgens van Dale is abstract: 'Niet als vorm voorstelbaar'.
'Vorm' is een filosofisch zwaar beladen begrip.
Plato's filosofie wordt wel de 'Leer der vormen' genoemd. Volgens hem is het eigen aan mensen, en alleen aan mensen dat ze de taal der vormen kunnen spreken.
De taal der vormen spreken betekent dat wij mensen in staat zijn om onze zintuigelijke indrukken, die immers nooit hetzelfde zijn, elke waarneming is weer anders, geen ding is immers gelijk een ander ding, om die indrukken te vatten in algemene begrippen. Wat hebben alle bloemen gemeenschappelijk? Dat ze allen deel hebben aan de vorm bloem.
De vorm is dan het meest perfecte, het onveranderlijke element. Dat wat bomen tot bomen en mensen tot mensen maakt.
Zo herkennen we 'Iets als iets'. En dat is vooral een verstandelijke aangelegenheid. Onze ratio doet dat.
Zo ordenen we de werkelijkheid.
Worden we met iets onbekends geconfronteerd dan gaan onze hersenen onmiddellijk aan de slag om het onbekende onder een bekende vorm terug te brengen: Dit lijkt een bloem, dat lijkt op een cirkel etc.
Realistische kunst, maar ook sommige abstracte werken, claimen vooral de ratio.
Als we naar het werk van Harri van Hooren kijken dan vinden onze hersenen geen herkenningspunten waardoor er beelden opgeroepen kunnen worden.
Onze ratio staat met lege handen. Voor een filosoof die altijd alles probeert te begrijpen een uitermate frustrerende ervaring kan ik u zeggen.
Kijken naar het werk van H. H. is kijken naar het onbekende. Het gaat in zijn werk om niet herkenbare, dat wil zeggen niet verwoordbare vormen.
Dat geld voor alle goede abstracte kunst.
Probeert u maar eens een beschrijving te geven van het werk van een Mondriaan of een Rothko aan iemand die nog nooit een van deze kunstwerken heeft gezien.
Ik noem deze twee kunstenaars overigens niet voor niets, beiden worden door Harri van Hooren bewonderd en hij acht zich schatplichtig aan hen.
Dus:
Goede abstracte kunst laat zich niet uitleggen maar moet ervaren worden.
Hoe laat het werk van Harri zich ervaren?
Zijn werk vraagt om een geduldige kijker. Op de eerste plaats al om wat ik hierboven zei en wat voor alle abstracte kunst lijkt te gelden: We moeten op een andere dan ons gebruikelijke manier leren kijken.
Het werk geeft zijn geheimen slechts langzaam prijs. Wie goed en geduldig kijkt zal in het werk van Harri van Hooren ervaren dat hij steeds weer iets nieuws ziet. Van heel dichtbij vallen de onnoemelijke vele details op.
Het schilderij verandert echter telkens naarmate men er dichterbij of verder vanaf staat.
Op microniveau een gedetailleerd, op macroniveau een eindeloosheid.
Dat is wat het werk van Van Hooren ook lijkt te suggereren. Een soort eindeloosheid in vorm en kleur.
Niet vastzittend aan een vorm, betekent ook dat de mogelijkheden eindeloos zijn. Of zoals de kunstenaar zelf zegt: 'Je kunt maken wat je wilt mits je de 'vorm' in je eigen kop ook los kunt laten'.
Een ander opvallend element is de herhaling, de schijnbaar zelfde vorm die zich telkens weer herhalen maar als je goed kijkt toch net weer anders zijn.
Harri van Hooren noemt het zelf: 'Eilandjes van orde in een zee van chaos.'
De eeuwige terugkeer van hetzelfde, de filosoof Nietzsche zou ervan hebben genoten denk ik, verwijst ook naar ons eigen leven. Elke dag staan we weer op, verrichten we dezelfde handelingen, we drinken 's ochtends ons kopje thee, 's avonds ons glaasje wijn, gaan slapen en staan op soms exact hetzelfde tijdstip weer op.
Ons leven, zo lijkt het soms, bestaat uit steeds weer dezelfde handelingen. En toch zijn ze niet echt hetzelfde, is elke dag weer anders en soms gebeurt er goddank iets onverwachts.
Dat onverwachte is ook het element dat fascinerend is in het werk van deze kunstenaar. Hoe vaak je ook kijkt, telkens valt je oog weer op een ander detail, een ander fragment of toont het geheel zich weer op totaal andere wijze.
Het werk blijft verwonderen.
Ik wil tot slot Marc Rothko citeren:
'Voor ons is kunst een avontuurlijke reis naar een onbekende wereld, die alleen kan worden verkend door wie bereid is het risico te nemen. En deze wereld van de verbeelding is ongebonden en staat lijnrecht tegenover het gezond verstand.'
Dit is dus wat van ons kijkers gevraagd wordt, om die reis te ondernemen.
Schoonheid laat zich niet verwoorden want schoonheid gaat aan de taal vooraf.
Schoonheid laat zich ervaren.
Laten we het werk van Harri van Hooren gaan ervaren.
Carin Wevers, Filosofe
